بررسی رادیوگرافیک شیوع استئواسکلروز ایدیوپاتیک در ناحیه خلفی فک پایین در شهر یزد در سال ۱۳۸۱

مقدمه : اصطلاح استئواسکلروز ایدیوپاتیک (io) برای توصیف ناحیه ای رادیواپک با منشاء ناشناخته بکارمیرود. این حالت معمولاً بدون علامت بوده و در رادیوگرافی هایی که به علل مختلف گرفته می شوند، کشف می گردد. اندازه، شکل، حدود و دانسیته این رادیواپاسیتی ها مختلف است. در این مطالعه میزان شیوع استئواسکلروز ایدیوپاتیک و رابطه آن با جنس، سن، موقعیت آناتومیکی و سابقه کشیدن دندان شیری در محل مورد نظر را مورد مطالعه قرار دادیم. روش بررسی : از 917 بیمار که جهت انجام رادیوگرافی پانورامیک به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و کلینیک تخصصی رادیولوژی فک و صورت مراجعه کرده بودند (494 زن و 423 مرد) رادیوگرافی پانورامیک استاندارد به عمل آمد. رادیوگرافی ها توسط مشاهده گر رادیولوژیست به دقت مطالعه و محل توده اسکلروزه علامت زده می شد. سپس جهت صحت تشخیص معاینه کلینیکی صورت می گرفت. نتایج : تعداد 54 توده اسکلروتیک در 52 نفر مشاهده گردید. بیشترین محل بروز آن ناحیه پرمولرهای فک تحتانی بود. (6/59% در گروه خانم ها و 4/40% در گروه آقایان) و از نظر شیوع سنی اغلب موارد در دهه های سوم و چهارم زندگی بودند (018/0=p) شایع ترین ناحیه بروز io به ترتیب در ناحیه پرمولرها، ناحیه مولرها، بین مولر اول و پره مولر دوم و بین کانین و پره مولر اول دیده شد. نتیجه گیری : با توجه به اینکه بیشترین شیوع (2/59%) مربوط به توده های اسکلروتیک بدون ارتباط با ریشه دندان بود تئوری تکاملی بودن علت بروز این حالت قابل قبول به نظر می رسد.